huy

huyumdur benim. birkaç senede bir, minicik bir tohum bulurum önce. "ne tuhaf" derim, "nasıl da hayat taşıyor içinde ve kimse farkında değil". sonra bir hevesle alır onu, en yumuşak, en ılık, en güvenli, en sevgi dolu yere özenle yerleştiririm. inanırım çünkü, biliyorumdur ortaya bir şey çıkaracağımı. her gün konuşurum onunla. uç verdiği gün en mutlu günlerimden biri olur, unutmam hiç. hayaller kurarım onunla, şarkılar söylerim ona, çok gülerim, bazen ağlarım. inandığım şeyin gerçekleştiğini görürüm sonra. çok güzeldir işte, ortadadır, oradadır. sonra ise. huyumdur, dedim ya. alır onu, karanlık ve soğuk bir yere bırakırım. çünkü o, öyle ister.