A benim blog'um varmış burda?

Şimdi bilmem kac sene once yazdiklarima bakinip bol bol kendimi yargiladim. Amma sikayet etmisim her seyden. Ne istedigimi bilmemenin, biraz da kararsizligin, korkularin etkisiyle onca kafa utulemisim. The road not taken, demistik. Oyle oluyor. Hemen hic kestirme kullanmiyorum huyum kurusun. Yuksek opsiyonunu kullanmayip yeniden universiteye baslamak tam the road not taken kafasi. Hayat beni inatci yapti galiba. Icinde bulundugum durumun uygunsuzluguna ragmen bir cikar yol yaratiyorum. Sadece bir seylere gec kalma telasim var son zamanlarda, o kadar. 4 yil az zaman degil, kim bilir belki bitiremem bolumu diyorum bazen. Görecegiz. Eski tembelligimden eser yok. O buyuttugum kiytirik acikogretim onlisansi bitirdim. Hatta bu yil dikey gecis de yaptim rahmetli amcamin bolumune. Sinav mi var; alip onume okuyorum kitabi. Hosuma gidiyor bir seyler ogrenmek. Mezun olduktan sonraki iki yil calismak ve tiyatro yapmakla gecmis oldu simdi baktigimda. Herkesin bir yolculugu var, karar vermem icin zaman gerekiyordu belki -ya da verdigim kararin onune biriken taslari temizlemek icin. Insan bilmeyince ya da hakim olmayinca cok konusuyor. Ogretmenlik yapmanin, tiyatroda artik yillar gecirmis olmanin, bitirdigim bolumun olgunlugunun, hayatin beni yormasinin... her seyin etkisiyle ben artik zamanimi alacak bos konusmalari cekemiyorum ve ne yazik ki insanlarin buyuk cogunlugunun hayati bunlardan olusuyor. Ben, daha sessizim. bir seyler ogrendim -en azindan harekete gecmekle ilgili. Hayat bana guzel cevaplar verdi. Bazilari icin agzimin payi da diyebilirim.