ve acımasız gerçekler!
almanya'da şimdi... liseden beri burnumun dibinde olmasına alışkınım evet.
sakaryada okuyodu evet ama dolmuşla taksime giderken yolda onu arayıp geyik yaparak geçirebiliyodum yolculuğu.
şimdi arayamıyorum.
geçen seneki bütün arkadaşlarım da mezun oldu okulda. üstümde bi ıssızlık var.
tiyatro da şimdilik bi ıssız... bekleyişte hayatımın önemli uzuvları. ve belki de boşlukta.
bişeyleri özlüyorum ama neyi bilmiyorum. işte en belirgini dilara.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
kelam