sana kızıyorum, kızıyorum dışarı çıkmak istemiyorum, seni görmek bile istemiyorum bazen! ama işte tavlıyorsun yine beni; tam da otobüsteki sıkışıklıktan ve pislikten nefret ederken kafamı kaldırıyorum ferhan'ın oteller kitabı'ndan: vee köprüden geçiyorum nazlı nazlı seyreden otobüsümle, haliçteyim...
bir an insanların yüzleri daha aydınlık geliyor sanki... işte yine seninim, kölen gibi koşturmaya devam edebilirim nefes bile almadan... is-tan-bul.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
kelam